Imo-ishora, Mimika, Pantomimika,Exologik, ya‘ni aks sado, Signifikatsiya, Daktilogik (barmoq nutqi). Inson er yuzasidan hayot va faoliyat ko΄rsatish davrining dastlabki pallasida asosiy nutq turi sifatida imo-ishora alohida ahamiyat kasb etgan. SHuning uchun etnik stereotiplar asosida muayyan kechinmalarni, ma‘lum axborotlarni shaxslararo munosabat jarayonida uzatish va qabul qilishda ifodalanuvchi tovushsiz, lekin ma‘noli, mazmunli nutq turi imo-ishorali nutq deyiladi. Masalan, o ΄zbeklarda fikrni tasdiqlash old tomonga bosh siltash bilanifodalansa, xuddi shu ma‘noni bulg΄ orlarda boshni sarak-sarak qilish anglatib keladi. Bir xalqda sanash boshmoldoqdan boshlansa, boshqasida jimjiloqdan, birisida barmoqlar bukilsa, ikkinchisida unday qilinmaydi. Aksariyat hollarda imo-ishora his-tuyg ΄usiz namoyon bo ΄ladi va shaxslararo munosabatning tub ma‘nodagi ham quroli, ham vositasi funksiyasini bajarib kelgan. Lekin uni his-tuyg ΄usiz deb nomlash ham ilmiy amaliy qiymatini pasayishiga olib keladi, bu holat uning ijtimoiy funksiyani o ΄zida aks ettiradi, shaxslararo munosabat mag ΄zini tashkil etib kelgan, ba‘zida hozirgi zamonda ham undan keng ko ΄lamda foydalaniladi.
