Тадқиқот объектлари: G.herbaceum L. ssp. africanum Ghosc ct Hutch., G.herbaceum L. ssp. pseudoarboreum f.harga, G.arboreum L. ssp. obtusifolium Mayep, G.arboreum L. ssp. obtusifolium var.indicum. G.anomalum Wawra et Peyr., G.triphyllum (Harv.et Sond.) Hochr., G.barbosanum Phill.et Clem., G.australe F.Mull., G.robisonii F. Mull., G.sturtianum G.H.Wills., G.bickii Prokh., G.raimondii Ullbr., G.klotzschianum Anders., G.davidsonii, G.trilobum Tod., G.lobatum PhilL, G.stocksii Mast., G.longicalyx. Hutch.et Lee, G.incanum (Schwartz) Hille., G.hirsutum L, G.hirsutum ssp.mexicanum Tod., G.barbadensa L., G.arboreum ssp.oftusifolium var.indicum XG.londicalyx.
Ншнинг мақсади: ғўза туркуми ҳар хил гсномлари турлари онтогснсзида тўқималарининг ривожланиши, хар хил гсномлар гурухларига хос белгиларининг, уларнинг эволюцион боғлиқлигини, амфидиплоид турлар ҳосил қилишда қатнашган геномларнинг айнан қайси турлари иштирок этганлигини, уларнинг қайси белгилари наслланганлигини аниқлашдан иборат.
Тадқикот методлари: лаборатория шароитида уруғларнинг унишини ўрганиш учун М.Г.Николаева (1985) мстодидан фойдаланилди. Уруғлар лаборатория шароитида (+20°+25°С) Петри ликобчаларида дисстилланган сувда ундирилди. Уруғларнинг кун сайин униб бориши, гипекотилнинг, уруғпаллабаргларнинг ривожланиши ҳамда барг серияларининг пайдо бўлиши Е. А. Кондратьсва-Мсльвиль (1969) методи бўйича ўрганилди.
Баргнинг анатомик тузилишидаги барча кўрсаткичлар П.А.Баранов (1970) ва С.Ю.Рожановскийларнинг (1996) методлари асосида, маълумотларнинг математик тахлили эса Г.Н.Зайцсвнинг (1984, 1990) методлари асосида тахдил қилинди.
Олинган натижалар ва уларнинг янгиликлари: 1. А-гсноми уруг туклари асосининг (товон ва бўйнининг) АД-гсноми турларида яққол диффсрснциацияланиши ва АД-гсномининг маданий турларида (G.barbadense, G.hirsutum) диффсрснциацияланмаганлиги, G.herbaceum тури ёввойи ғўзаларида ва АД гсномидан G.hirsutum нинг ёввойи кснжа тури ssp.mexicanum нинг уруг эпидсрмасида аномоцит типдаги огизчаларнинг бўлиши, бошка турларда огизчаларнинг учрамаслиги ва бу белгиларнинг АД-гсномининг кслиб чиқишидаги роли аникланди.
2. Тукларнинг таракқиёти ўсимлик онтогенезида сийрак 1-2-нурлидан, қалин ва кўп нурлилар орқали, кам ва майда 1-2- нурли сийрак ва бутунлай тукларнинг рсдукцияланиб кстиши кўрсатилган, бу бслгилар гсномлар гуруҳлари ва эволюцияси билан боглик эканлиги аникланди.
3. Уруғпаллабарглар ва кўпчилик турларда биринчи барглар мсзофили дорзивснтрал (анцестрал) тузилишга эга, баъзи турларда эса биринчи баргда изолатерал-палисад типи шаклланади. Бу адаптив белги бўлиши билан биргаликда барглар тузилишининг эволюцияси йўналишини хам кўрсатади.
4. Дефинитив баргларда ва гулёнбаргларда (баъзи мустаснолардан ташкари) прогрессив бўлган анизоцит типидаги огизчаларнинг 60-90 % бўлиши, косачабаргларда эса содда (примитив) аномоцит типидаги огизчаларнинг 50-90 % бўлиши аникланди. Барча гсномлар вакиллари косачабаргларининг эпидерма хужайраси деворларининг тўғри чизиқли бўлиши, тожбаргларида эса эпидерма хужайралари хажмининг нисбати геномлар билан боғлиқлигини кўрсатади.
Олинган маълумотлар АД-геноми турларининг анатомик тузилишидаги белгиларида А-геномининг таъсири юқори бўлиб, Д-геномига нисбатан устунлик килиши ва буларнинг келиб чиқишида А-гсномидан G.herbaceum ssp. pseudoarboreum f.harga, Д-геномидан эса G.raimondii қатнашган, деган хулосанинг, узил-кесил бўлмасада, нисбатан хакиқатга яқинлигини тасдиқлайди.
Амалий ахамияти: Изланишлар натижалари асосида курғоқчиликка ва зараркунанда хашоратларга чидамли навлар яратишда фойдаланиш мумкин.
Қўлланилиш даражаси ва иктисодий самарадорлик: ишланмалар Уз Р ФА Генетика ва УЭБ Института ғўза систематикаси ва интрадукцияси лабараториясига берилди (6.09.2006. Далолатнома).
Қўлланилиш coxae и: ғўза туркуми анатомиясида, морфологиясида, систсматикасида, гснстикасида ва интродукциясида.