Ушбу мақолада буюк ўзбек ёзувчиси Абдулла Қодирий ижодининг ўрганилиши ва ушбу масалага нисбатан турли олимларнинг муносабатлари ёритиб берилган. Адиб асарларининг қардош ва хорижий тилларга таржима қилиниши, улардаги мавжуд нуқсонлар изоҳланган. Олим Матёқуб Қўш-жоновнинг ёзувчига берган баҳоси, романлари юзасидан билдирган илмий қарашлари шарҳланган. Абдулла Қодирийнинг халқ оғзаки ижоди далилларидан моҳирона фойдаланган ҳолда оҳорий ўзбек романларини яратиб, миллий романчилик мактабига асос солганлиги баён қилинган. Ўзбек адабиётининг бадиийлиги, тилимизнинг бой захира қатлами, миллатимизга хос имон-эътиқод, тўғрисўзлилик, ватанпарварлик, инсонпарварлик, ғурур ва шиддаткорлик каби хусусиятлар таҳлил қилинган.
Мазкур мақола бобурийлар даврида яшаб ижод этган, мамлакатдаги туркий ва форсий билингвизм адабиёти ривожига катта ҳисса қўшган иккитилли шоирлар ижодига бағишланган. Бу маънода Ҳиндистон кутубхоналаридан топилган Байрамхон, Мирзо Комрон, Юсуф Фарёбий ва Абдураҳимхонлар девони юқоридаги фикримизга яққол далил бўлиб хизмат қилади.
Мақолада Назар Эшонқулнинг детал танлаш ва услуб яратишдаги ўзига хослиги “Ялпиз ҳиди” ҳикояси мисолида уни япон ёзувчиси Ясунари Кавабатанинг “Бамбук садоси” асари билан қиёсан тадқиқ қилиш орқали очиб беришга ҳаракат қилинган. Ҳикояда кўтарилган табиатни асраш мавзусининг глобаллиги таъкидланган.
Ушбу мақола аруз баҳрларининг ўн олтинчи мутадорик баҳрига бағишланган бўлиб, унда мазкур баҳрнинг арузга доир асарларда турли хил номлар билан келиши, зиҳофларга учраши ва ушбу баҳрга берилган мисолларни таҳлили келтирилган.
Ушбу мақола Валид Ихлосийнинг Сурия адабиётида тутган ўрнига бағишланган бўлиб, унда Валид Ихлосийнинг адабий фаолияти ва ижодининг шаклланиш омиллари ҳақида сўз боради.
Мазкур мақола Шарқ лингвомаданиятида ўзига хос ўринга эга бўлган қуш рамзларининг тадқиқига бағишланган. Улардан айримлари муайян халқлар учун тотем ёки миллий рамз вазифасини бажаради.
Ушбу мақолада япон адиби Харуки Муракамининг “Норвег ўрмони” романиида “ёлғизлик” концептининг бадиий талқини ва унинг “бўшлиқ” концепти билан узвий боғлиқлиги дискурсда ва микро холатларда таҳлил қилинган. Мазкур концептлар романнинг сюжет тузилиши ва аксиологик устуворлиги асосида ажратиб олинган ҳамда образларда ёрқин ифодасини топган.
Мазкур мақолада айёрлар тўғрисидаги япон халқ эртаклари конструктив жиҳатдан кўриб чиқилган. Муаллиф, япон эртакларининг бевосита таҳлили орқали, япон фольклорининг ўзигагина хос хусусиятларидан ташқари, бошқа халқлар фольклорида мавжуд типологик жиҳатдан умумий сюжетларни ҳам мужассамлаштирганини кўрсатиб беради
Мақолада ҳозирги дарий тилида ҳарбий ва ҳарбий-техник терминология соҳасидаги фаол инглизча ўзлашмалар тадқиқ қилинган. Инглизча ўзлашмаларнинг дарий тилига шакл ва мазмун жиҳатдан мослашуви ўрганилган.
Мазкур мақоладан кўзланган мақсад форс тили газета матнларида қўлланувчи атоқли отларни ажратиб олиш ва уларнинг газета матнларида қўлланишида ўзига хос хусусиятини аниқлашдан иборат.
Мақолада ХХ асрда Эрон ва Афғонистонда машҳур тилшунослар томонидан яратилган, форс ва дарий тиллари грамматикасига бағишланган асарларда келтирилган сўз туркумларини таснифлаш бўйича билдирилгантилшуносларнинг фикрлари қиёсий таҳлил қилинди.
Мақолада Жанубий Осиё тилларидан бири бўлмиш синдҳий тилидаги от сўз туркумига оид келишик категориясининг асосий хусусиятлари таҳлил қилинади. Мазкур мавзу ҳанузгача илмий тадқиқот даражасида ўрганилмаган. Мақола рус, инглиз ва ҳинд манбаларига асосланган.
Мақола таниқли араб манбашуноси ва терминшуноси Закария Юсуф ҳаёти ва илмий фаолиятига бағишланган бўлиб, унинг классик араб тилидаги мусиқий терминларни ўрганишдаги аҳамияти ёритиб берилган.
Мақола машҳур тарихшунос А. З. Валидий Тўғон томонидан топилган ва тадқиқ этилган Темурийлар даврига оид қўлёзмаларга бағишланган. Унда мазкур қўлёзмаларнинг мумтоз ўзбек тили ва адабиёти тарихи учун қимматлилиги, Темурийлар даври китобати, хаттотлик ва миниатюра санъатининг ноёб дурдоналари эканлиги асослаб берилган.
Мазкур мақола Афзалийнинг туркий назмда ёзилган “Мажмаъу-л-масоил” асарига бағишланган бўлиб, унда фиқҳ масалалари катта бадиий маҳорат билан баён қилингани, шоирнинг асарда ташбиҳ, таъдид, тазод каби кўплаб санъатларни кенг қўллагани мисоллар орқали ёритиб берилган.
Мақола Ўрта Осиё “эроний”лари тарихи, маданияти ва динининг қисқача тавсифига бағишланган. Шунингдек, мақолада эронликларнинг Ўрта Осиёга келиб қолиши, диний анъаналарининг ўзига хос жиҳатлари ҳақида ҳам айрим тарихий маълумотлар келтирилган.
Ушбу тақриз филология фанлари доктори, профессор Қосимжон Содиқов томонидан нашр этилган Алишер Навоийнинг “Муҳокамату-л-луғатайн” асарининг янги нашрига ёзилган. Мазкур иш яқин йиллар давомида ушбу асар бўйича қилинган энг сара нашрлардан ҳисобланади.
Ўзбекистонда эроний тиллардан форс тилини ўрганиш IX асрдан, сомонийлар сулоласи Бухорони пойтахт қилиб, форсий-дарий тилини “сарой тили” деб эълон қилган даврдан бошланган. Бу ўлкада форс тилининг бунчалик кенг ёйилиши бир неча омилларга эга. Сомонийлар салтанати Мовароуннаҳр, Хуросон ва ҳозирги Эрон қаламравини ўз ичига олган. Бу даврда шоирлардан Рудакий, Дақиқий, Қатрон, Фирдавсий ва Анварий, Шаҳид Балхий ҳамда бошқа кўплаб шоир ва ёзувчилар форс тилида ижод қилишган.
Мазкур мақолада XIX асрга қадар яратилган форсий изоҳли луғатлар ва улардаги форс, араб тил бирликлари ичида тенг келиб қолган омонимик муносабатни ҳосил қилувчи туркий сўзлар хусусида сўз боради. Шунингдек, омонимиянинг турли кўринишлари ҳақида маълумот берилади.
Мазкур мақоладан кўзланган мақсад форс тили газета матнларида қўлланувчи отларнинг сон категориясини газета матнларида қўлланишида ўзига хос хусусиятини аниқлашдан иборат.